تاثیر شکل و هندسه عضو زانویی بر رفتار لرزه ای در قابهای با بادبند زانویی(tbf)

برای آنکه یک سیستم سازه ای بتواند در مقابل زلزله رفتار مناسب داشته باشد بایستی سختی، شکل پذیری، و مقاومت آن قابل قبول باشد. سیستم بادبند زانویی به علت برخورداری از رفتار چرخه ای مناسب، پارامترهای فوق را به خوبی به طور هم زمان تامین می نماید. در این سیستم سختی جانبی توسط یک بادبند قطری که حداقل در انتها به یک عضو زانویی متصل گردیده تامین می شود و استهلاک انرژی از طریق تسلیم خمشی عضو زانویی انجام می پذیرد. شکل و هندسه عضو زانویی در بهبود رفتار لرزه ای این نوع بادبند موثر می باشد. در این تحقیق، رفتار غیرخطی قابهای فولادی با مهاربند زانویی با تغییر در هندسه عضو زانویی به نحوی که عضو مورب زانویی توسط دو عضو رابط موازی تیر و ستون با نسبت طولهای متفاوت به تیر و ستون متصل می شود، و همچنین در حالتی که عضو زانویی کمان شکل باشد مورد ارزیابی قرار گرفته و با رفتار لرزه ای قابهای با هندسه زانویی استاندارد، که عضو مورب مستقیما به تیر وستون متصل می شود، مقایسه گردیده است. بدین منظور تحلیل استاتیکی غیرخطی قابهای یک، سه و پنج طبقه، با آرایش های مختلف عضو مهاربند زانویی، با نرم افزار sap صورت می گیرد و در نهایت یک نسبت و هندسه بهینه برای عضو زانویی که تامین کننده سختی و شکل پذیری مطلوب می باشد پیشنهاد می گردد. با توجه به نتایج تحلیل غیر خطی در قاب ها با هندسه زانویی متفاوت در قاب ها با ارتفاع متفاوت و با توجه به تأمین سختی مطلوب و شکل پذیری مطلوب بهترین هندسه در عملکرد لرزه ای مناسب زانویی استاندارد (tbf) می باشد که عضو زانویی مستقیماً و بدون واسطه به صورت گیردار به تیر و ستون متصل می شود، به نحوی امتداد عضو قطری از محل تلاقی تیر و ستون بگذرد و دو انتهای عضو قطری مفصلی باشد.